Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ դի•ցու•հի

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

դիցաբանական աստվածուհի, դիցանույշ ◆ Աստղիկը հայոց սիրո և գեղեցկության դիցուհին էր։ ◆ Օրիորդը, որ հուզմունքից շառագունել էր, արդեն նմանում էր այդ վայրկենին մի հրաշագեղ դիցուհու (Մուրացան)
(փխբ․) շատ սիրելի կին, պաշտելի կին
(փխբ․) չնաշխարհիկ կին, գեղեցկուհի

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ goddess գերմաներեն՝ դանիերեն՝ gudinde թուրքերեն՝ tanrıça իսպաներեն՝ իտալերեն՝ dea հոլանդերեն՝ godin հունարեն՝ շվեդերեն՝ gudinna պորտուգալերեն՝ deusa ռուսերեն՝ языческая богиня (ru) ‎(jazyčeskaja boginja), женщина божественной красоты (ru) ‎(ženščina božestvennoj krasoty) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ déesse

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։