Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիւրաթեք

վանկեր՝ դյու•րա•թեք

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

հեշտ թեքվող՝ ճկվող՝ կորացող ◆ Դամասկոսի դյուրաթեք երկաթ, վետվետող երանգներով, երբեք զուր տեղը փայլատակած չէ։ (Գրիգոր Զոհրապ)
(փխբ․) ճկուն ◆ Նինեն յուր ցեղին հատուկ լղարիկ կազմվածք ուներ, բայց սաստիկ դյուրաթեք, սաստիկ առանձգական էր նա։ (Րաֆֆի)
(փխբ․) անհաստատ, փոփոխական, փոփոխամիտ ◆ Սամվելի մայրը օգուտ քաղելով Որմիզդուխտի մեղմ և դյուրաթեք բնավորությունից, հաջողացրել էր Որմիզդուխտին յուր ազդեցության տակ դնել։ (Րաֆֆի)
(հզվդ․) հակամիտ, տրամադիր, հակված ◆ Մելիք Հակոբյանը շատ դյուրաթեք էր վարակման։ (Ղազարոս Աղայան)

Բաղադրյալ բառեր
դյուրաթեքություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ pliable գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ гибкий (ru) ‎(gibkij), легко сгибающийся (ru) ‎(lexko sgibajuščijsja), гнущийся (ru) ‎(gnuščijsja), сговорчивый (ru) ‎(sgovorčivyj), уступчивый (ru) ‎(ustupčivyj), покладистый (ru) ‎(pokladistyj), податливый (ru) ‎(podatlivyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։