դողալ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dɔˈʁɑl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դո•ղալ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Բայ
- սրսփալ, սարսռալ, մարմինը դողով բռնվել (մրսելուց, տենդից, վախից և այլնից)
- տատանվել, թրթռալ ◆ Անունս ակամա դողաց շրթունքին։ (Ավետիք Իսահակյան)
- սասանվել, ցնցվել ◆ Երկիրը դողում էր երկրաշարժից։
- պարբերական ցնցումների մեջ լինել, շարժվել ◆ Ծերունու ձեռքերը դողում էին:
- (փխբ․) գորովագին երկյուղածությամբ փայփայել ◆ Ծնողները դողում են նրա վրա։
- (փխբ․) երկյուղել, երկյուղի մեջ լինել, ահաբեկված լինել ◆ Խեղճ Նազարը վախից դողում էր:
- (փխբ․) խնայել, ծայրահեղ խնայողությամբ գործածել ◆ Նոր վերարկուն չի հագնում, վրան դողում է:
- (փխբ․) հուզմունքով՝ տագնապով լցվել, հուզվել, տագնապել ◆ Ես դողացող սրտով փոստարկղ նետեցի իմ մի բանաստեղծությունը։ Գուրգեն Մահարի
- (փխբ․) առկայծել, պլպլալ, ցոլցլալ ◆ …Պաղ կայծերով աստղը զենիթում դողալով դիտում (էր) մռայլ տիեզերք։ Վահրամ Մավյան
- (փխբ․) դողդոջալ, կերկերել, թրթռալ (ձայնի մասին) ◆ Ծեր մուրացկանի ձայնը թույլ էր ու դողում էր: Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) թրթռալ, այս ու այն կողմ տարուբերվել՝ երերալ, դողդոջել (բոցի՝ լույսի մասին)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- սրթսալ, սրսփալ, դողահարել, դողահարվել, սարսռալ, զնգռտալ, զնգրտալ, դող անցնել, դող առնել, դող բռնել, դող գալ, դող ելնել, դող ընկնել, ակռան ակռային զարնել (արևմտհ․), դողմանի դիպչել (գվռ․), (ժղ․)՝ զնգռտալ, զրզնդալ, տնկռտալ
- դողդողալ, երերալ, շարժվել
- ցնցվել
- թրթռալ, տատանվել
- տե՛ս դողդողալ
- տե՛ս վախենալ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։