ելևէջ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [jɛlɛˈvɛd͡ʒ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ե•լե•վէջ 

Գոյական

1. (երժշտ․) ձայնի մեկ տոնայնությունից մյուսին անցնելը, ձայնի տոնայնության փոփոխություն ◆ Անվերջ ծամում են, նրանց ծնոտների ելևէջը հնազանդում է ուղտի օրորումին։ (Վահան Թոթովենց)
2. գեղգեղանք, ձայնի թրթռացում (մոդուլյացիա) ◆ Այդպիսի՛ մի երգ կյանքիս մեջ առաջին անգամ էի լսում, ինչպիսի՜ ելևէջներ, ինչպիսի՜ մեղմ և սուր հնչյուններ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ամբողջ քաղաքի վրա բարձր աշտարակից ռադիոն թափում էր գարնանային երգի տաք ելևէջները: (Ակսել Բակունց)
3. (լեզվբ․) ձայնի աստիճանի բարձրացման կամ իջեցման որոշ եղանակ՝ խոսքին այս կամ այն զգացական երանգը տալու համար (ինտոնացիա) ◆ Սարերի ելևէջներն այնքան դժվարին էին, որ ձիս չէր կարողանում առաջ գնալ։ (Րաֆֆի)
4. բարձրանալ-իջնելը ◆ Ահա քո դալկահար դեմքը, որի վրա պարզ նկարված են քո սրտի բոլոր ելևէջները: (Շիրվանզադե)
5. տեղանքի վերելք և վայրէջք ◆ Մուտքի ելևէջներ: «Երևանյան օրեր»
6. (փխբ․) թրթիռ, զարկ, բաբախյուն ◆ Մարդկային բախտը ու դժբախտությունը միևնույն սանդուղքներով են ելևէջ անում։ (Րաֆֆի) ◆ Տատրակի պես շատ եմ արե ելևէջ, կրծքիդ վրա մաքուր՝ Սուրբ տաճար մայրիկ։ (Ջիվանի)
7. (փխբ․) հոգեկան ալեկոծում, իրար հաջորդող տարբեր՝ հակասական զգացմունքների առաջացրած հուզմունք
8. (փխբ․) տարբեր վիճակների՝ հաջողությունների և անհաջողությունների և այլնի փոխհաջորդում
9. դրամի արժեքի տատանում

Ածական

1. (բնստ․) բարձրացող-իջնող, վերուվար անող ◆ Զերդ վարդենվո մը շուրջը պարսն ելևէջ մեղուներու կերգեն։ (Դանիել Վարուժան)

Հոմանիշներ

1. գեղգեղանք
2. (լեզվբ․) ինտոնացիա
3. տե՛ս թրթիռ

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ гамма (ru) ‎(gamma), пассаж (ru) ‎(passaž), модуляция (ru) ‎(moduljacija), биение (ru) ‎(bijenije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։