Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ե•կե•ղե•ցա•կան

Ստուգաբանություն

եկեղեցուն հատուկ, վերաբերող, եկեղեցու ◆ Նա գնաց պարտեզ` քթի տակ մռմռալով իր գիտեցած միակ եկեղեցական եղանակը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
եկեղեցուն հասնող, տրվող ◆ Փավստոսը պատմեց, թե հրամանի համաձայն արգելվում են եկեղեցական տուրքերը-տասնորդն ու պտղին։ Ստեփան Զորյան
եկեղեցապատկան ◆ Նրանք հատուկ, առանձին մոլեգնությամբ վնասել-քանդել էին եկեղեցական շենքերը։ Ստեփան Զորյան
հոգևորական, եկեղեցու պաշտոնյա ◆ Դա եկեղեցականների մռայլ ու մոլեկան զանգվածն էր։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Նրանց թվում գտնված եկեղեցականներն անգամ խառնվեցան արյան և կոտորածի սոսկալի գործողության մեջ։ (Րաֆֆի)

եկեղեցական ամուսնություն - եկեղեցու կողմից վավերացվող և գրանցվող ամուսնություն (հնց․), (արտսհմ․)

Բաղադրյալ բառեր
եկեղեցականություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ ecclesiastical գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ церковный (ru) ‎(cerkovnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

հոգևորական, կղերական, կղեր, կրոնավոր, վանական, (գրք․)՝ կնգուղավոր, վեղարավոր, սքեմավոր, (ժղ․)՝ կնքավոր, սևավոր, փարաջավոր

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ церковник (ru) ‎(cerkovnik), церковнослужитель (ru) ‎(cerkovnoslužitelʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։