Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ են•թադ•րա•կան

Ստուգաբանություն

ենթադրության բնույթ կրող, որպես ենթադրություն ընդունվող՝ արտահայտվող, ենթադրվող ◆ Մեծ ցավ մը չէր զգացեր Տիգրանուհին այս չճանչցած էրկանը մահեն․ բայց նորեն թիկունք մը պակսած էր իրեն որչափ ալ ենթադրական բան մը ըլլար ատիկա։, (Գրիգոր Զոհրապ) ◆ Ենթադրական եղանակը ցույց է տալիս այնպիսի գործողողություն, որի կատարումը խոսողի կողմից անհաստատ, ենթադրաբար է ասվում։ (Դասագիրք)

ենթադրական եղանակ (լեզվբ․) - բայական եղանակ, որ ցույց է տալիս ենթադրվող կամ կանխադրվող գործողություն

Բաղադրյալ բառեր
ենթադրականություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։