Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ են•թա•ձայն

Ստուգաբանություն

հիմնական ձայնային տոնին որոշ երանգ կամ հնչման հատուկ բնույթ տվող արձագանք (օբերտոն) (երժշտ․)
երգի մեջ հիմնական ձայնի կրկնությունը հանդիսացող ձայն
երգեցողության ժամանակ հիմնական ձայնը կրկնողը ◆ Ձայնի տոներից մեկը հիմնականն է, իսկ մյուսները՝ կողմնակի, երկրորդական տոներ են, որոնք կոչվում են ենթաձայներ։ (Դասագիրք)
խմբական երգեցողության ժամանակ մեկ կամ մի քանի ձայների ժամանակավոր շեղումը հիմնական մեղեդուց, կամ ընդհանրապես հիմնական մեղեդու հետ հնչող քիչ թե շատ ինքնուրյուն մեղեդային գիծ (կամ գծեր), որը մնացած ձայների հետ կազմում է պոլիֆոնիկ գիծ (կամ գծեր) և պոլիֆոնիկ հնչողություն
տե՛ս պոլիֆոնիա
(ռազմ․) ցածր հաճախականության անլսելի ձայն, որը մարդկային ականջն ընկալել չի կարող

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ подголосок (ru) ‎(podgolosok) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։
Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։