միայն իրեն սիրող, միայն իր անձի և շահերի մասին հոգացող ◆Վերևում՝ գործին անծանոթ մարդիկ եսասեր իրար ոտքի տակ փորող, անդեմ, ինքնագոհ և ստրկամիտ։Եղիշե Չարենց◆Նա ամաչում էր բոլոր եսասեր ծնողների նման, որոնք գլուխները կորցրած՝ ամեն ինչ կապում են իրենց անձի հետ։Սեկ․
տե՛ս ինքնքասեր◆Իսկ ճշմարտությունն այն է, որ դուք սարսափելի եսասերներ եք, բանական արարածի պատկերը կորցնելու չափ եսասերներ։(Նար-Դոս)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
