երաժշտություն
Վիքիբառարան-ից
Բաժիններ
Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝
Վանկեր՝ ե•րա•ժ(ը)շ•տութ•յուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- արվեստ, որ արտացոլում Է իրականությունը ձայնային գեղարվեստական ձևերով ◆ Այնտեղ ավելի կատարելագործվեցավ Հելլենական կրթության մեջ, սովորելով փիլիսոփայություն, երաժշտություն: (Րաֆֆի) ◆ Շատերն էին վկայել, որ նա անվիճելի շնորհք ուներ երաժշտության մեջ: (Անահիտ Սեկոյան)
- այդ արվեստի առանձին ստեղծագործություն ◆ Բայոն քաղաքից էր, ապրում էր Փարիզում, երաժշտության դասատու էր: (Ավետիք Իսահակյան)
- այդ արվեստի գործիքային կատարումն ի հակադրություն ձայնայինի ◆ Երգի ու երաժշտության երեկո:
- գործիքային կատարման համար գրված երաժշտական ստեղծագործություն ◆ «Դիմակահանդես»-ի երաժշտության հեղինակն է ակադեմիկոս (Աթաբեկ Խնկոյան)
- այդ արվեստի հիմունքների ամբողջությունն ուսուցման առարկա
- (հզվդ․) երաժշտախումբ ◆ Երաժշտությունը նվագում էր: (Ավետիք Իսահակյան)
- նվագ, նվագածություն
- (փխբ․) ներդաշնակ՝ լսողության համար հաճելի ձայների միահյուսված ամբողջությունը ◆ Կլսե՞ս երաժշտությունը ծովուն (Գարեգին Սևունց)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- նվագ, երգ, եղանակ, մեղեդի, նվագածություն, երգեցողություն, նվագաձայնություն, նվագերգություն, մելոդիա,
- տե՛ս երաժշտարվեստ
- տե՛ս ներդաշնակություն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
