երերուն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛɾɛˈɾun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ե•րե•րուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
- երերացող, տարուբերվող ◆ Մահ, մեռել, շիրիմ֊թեթև հեռացան, ու հեռաննակով փոխվեցին , դարձան Ամպեր, ըստվերներ, կետեր երերուն։ Հովհաննես Թումանյան
- երերանք պարունակող՝ արտահայտող
- տատանվող, անվճռական (փխբ․) ◆ Իբրև երերուն եղեգն առվակում, Տեսնում եմ պատկերս։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- անհաստատ, թույլ, խախուտ (փխբ․) ◆ Մի կուլտուրական ամբողջ հոսանք լրացրել է իր կյանքի օրորը, բայց այդ դեռ չի բռնել նրա տեղը, ֊ Դեռ երերուն է, դեռ անհաստատ։ (Վահան Տերյան)
- թրթռուն, դողդոջուն (փխբ․) ◆ Երերուն ծնկները քարշ տալով գնաց։ (Ավետիք Իսահակյան)
- անհանգիստ՝ խռոված դրության մեջ գտնվող, պարուբերումների ենթարկված, խռովահույզ վիչակում գտնվող
- երերալով, դեդևելով, շարժվելով ◆ Բոշայական տխուր, մելամաղձոտ նվագը… երերուն ու մեղմիկ գնում էր մարելու հեռուները։ Վրթանես Փափազյան
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- դողդոջուն, օրորուն, կթոտ, երեր, երերկոտ, երերական, երերային, երերումնային, երերալի, երերալից, երերագին
- տե՛ս անվճռական
- տե՛ս անհաստատ, խախուտ
- տե՛ս թրթռուն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։