Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ երկլեզուութիւն

վանկեր՝ երկ•լեզ•վութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

երկլեզու լինելը
(հոգեբ.) անձի հոգեկանի այն առանձնահատկությունների համակցությունը, որն առաջ է գալիս երկու լեզվից հավասարապես օգտվելու հետևանքով

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ двуязычие (ru) ‎(dvujazyčije), билингвизм (ru) ‎(bilingvizm) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

(լեզվբ․) որևէ ժողովրդի, առանձին հասարակական խմբերի կամ անհատների (նույնիսկ սեռերի՝ կանայք, տղամարդիկ) խոսողական ունակությունը հաղորդակցվելու երկու լեզվով, տիրապետելը երկու լեզվի

Թարգմանություն

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։