երկնամուխ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ երկ•նա•մուխ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. երկնքի մեջ մխրճված, մխված, երկնահաս, երկնահուպ ◆ Սասունա սար՝ վեստ ու վիթխար հանց երկնամուխ ցլի գլուխ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Երկնամուխ լեռն արևում մեջ կը շողա զերթ շափյուղա։ (Դանիել Վարուժան) ◆ Ով դուք սրբազան մասիս Արագած էդ ձեր երկնամուխ գոհար թագերով… փայլատակում եք լույս-պսակներով։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս երկնահաս

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]