զազրելի

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [zɑzɾɛˈli]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զազ•րե•լի 

Ածական

1. զազրանք՝ գարշանք առաջացնող, գարշելի, նողկալի ◆ Նա նման է մի սպիտակեցրած դագաղի, որ զազրելի բաներով է լցված։ (Վահան Տերյան)
2. (հզվդ․) զազրախոս ◆ Բարեմիտ մարդիկ… հետամուտ էին լինում, որ խուսափեն հայ-թուրքական զազրելի ընդհարումներից։ Հովհաննես Թումանյան
3. չափազանց տհաճ ու տգեղ ◆ Զազրելի դեմք ուներ այդ տաճիկ կինը։ Վրթանես Փափազյան
4. (հզվդ․) չարախոս, լկտիախոս ◆ Այդ բավական չէ, դու համարձակվում ես քո զազրելի բերանով նախատել ինձ։ (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ

1. զզվելի, գարշելի, նողկալի, եղկելի, գանելի, խորշելի, պժգալի, զազիր, գարշ, զզվական, սիրտխառնուք, զահրումար, գաշոտ, անունը տուր երեսին մի նայիր, զազրավետ, զազրական, զազրային

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։