զայրագին
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɑjɾɑˈɡin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զայ•րա•գին
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
Մակբայ
- սատիկ զայրացած, բարկացած ◆ Էսպես ասաց ու զայրագին հրամայեց զորքերը գան։ Հովհաննես Թումանյան ◆ (Նժույգը) դեռ շարունակում էր զայրագին վրնջալ՝ դոփելով գոմի սալ քարերը։ (Ակսել Բակունց) ◆ Զայրագին նողկանքով դեմքը շրջեց Մանեից։ (Նար-Դոս)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։