զառամել

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [zɑrɑˈmɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զա•ռա•մել 

Բայ

1. շատ ծերանալ, խորին ծերության հասնել ◆ Գիտի, որ ինքը զառամել է արդեն։ (Ակսել Բակունց) ◆ Երբ որդիները չափահաս են, հայրերն սկսում են զառամել: Շեքսպիր
2. ծերանալուց ֆիզիկապես ու մտավորապես թուլանալ, ոտից ձեռից ընկնել (ծերանալուց)
3. քայքայման վիճակի մեջ լինել, ներքին զարգացումով դեպի կործանում, մահացում գնալ (փխբ․)
4. երկար աճելուց փտել, աճումը դադարել, կանգ առնել (ծառերի մասին)

Հոմանիշներ

1. տե՛ս պառավել

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։