զատվել

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [zɑtˈvɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զատուել

վանկեր՝ զատ•վել 

Բայ

1. առանձնանալ, մեկուսանալ ◆ Մեծ անտառից նա զատված, մարդու կացնից ազատված, կանգնել է նա ու շոգին, հով է տալիս մշակին։ Հովհաննես Թումանյան
2. ջոկվել, տարբերվել, տարբեր ակվել ◆ Զորավարը հիսունից անց կորովի և շատ ախորժելի զորական զվարճախոսությամբ զատվում էր հայ իշխաններից։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Այդ գիշեր բոլոր վրաններից ավելի զատվում էր հատկապես մի վրան։ Ստեփան Զորյան
3. զատել բայի կրավորականը և չեզոքը
4. բաժանվել, անջատվել ◆ Պարսից թևը երկու թևի զատվելով գնաց ճակատի գիծը։ Դերենիկ Դեմիրճյան

Հոմանիշներ

1. տե՛ս բաժանվել
2. տե՛ս առանձնանալ
3. տե՛ս տարորոշվել
4. տե՛ս մեկուսանալ

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ

անգլերեն՝ separate, split, set apart, differ հունարեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ {{translation-bot} Աղբյուրներ Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։