զարմանք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զար•մանք 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. զարմանալը ◆ Ձենով Օհանին զարմանքը տարավ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Սակայն նրա զարմանքը մեծ եղավ, երբ շրջկոմի քարտուղարը համաձայնեց։ Սերո Խանզադյան
  2. անսպասելի՝ արտակարգ՝ արտասովոր բանի տպավորությունից առաջացած հոգեվիճակ ◆ Մեծ եղավ նրա թե զարմանքը և թե վրդովմունքը, երբ հեռվից տեսավ ծերունի Արբակին։ (Րաֆֆի) ◆  Աչքերիս մեջ կարդալով իմ զարմանքը, Վարոս ամին հուզված ասաց ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆  Զարմանք է պատում խեղճ ծառաներին։ Հովհաննես Թումանյան ◆  Զարմանք բան էր գրած համախոսականում։ (Ակսել Բակունց)
  3. զարմանալի բան ◆ Ով զարմանք, արդեն սիրալի սրտով մի գիշերվա մեջ կարոտել էր նա։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ձյուն ու ծաղի՞կ, այ քեզ զարմանք: Ձյուն ու ծաղիկ ունեն մի կյանք։ Հովհաննես Թումանյան
  4. սքանչելիք, հրաշք ◆ Եվ այդ դատարկության վրա որպես նաիրյան հնամենի զարմանք, եղել է կամուրջը։ Եղիշե Չարենց

Ածական

  1. (ժղ․) զարմանալի ◆ Զարմանք բան է, հենց գիտենաս, աղեքը տան չեն նստում։ Ռափայել Պատկանյան ◆ Բայց այդ չշարժեց հայի զարմանքը։ Հովհաննես Թումանյան ◆  Այսպես նա հասավ մինչև ապարանք, Արքայի վրա ազդեց մեծ զարմանք։ (Ղազարոս Աղայան) ◆  Տեսնենք, թե ում մերը տղա կբերի ի զարմանք Ասլանի ասաց… Հասրաթյանը Սերո Խանզադյան

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս զարմանալ
  2. ապշել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. զարմանք կտրել
    1. զարմանքից ապշել, խիստ զարմանալ
    2. տե՛ս հիացնել
  2. զարմանք բան

Աղբյուրներ[խմբագրել]