զինակից

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ •զի•նա•կից• 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. կողմնակից, կուսակից, գաղափարակից։ ◆ Նրան շրջապատել էին յուր զինակից սպաները (Րաֆֆի)
  2. դաշնակիր կռվի պատերազմի ժամանակ ◆ Սրանից հետո որքան էլ ահռելի լինի Գերմանիան… իր զինակիցներով հանդերձ, պարտվելու է Հովհաննես Թումանյան
  3. գաղափարի՝ պայքարի ընկեր, կուսակից ◆ Նազարյանցը հանձին Նալբանդյանի ձեռք բերեց մի սքաչելի զինակից դասագիրք ◆ Վասակյանների մեջ ամենահավատարիմ զինակիցը Գադիշոն էր Դերենիկ Դեմիրճյան
  4. օգնական ◆ Զորագլուխներ էին Արշավիր Արշարունին՝ սրան զինակից Մուշ Դիմաքսյան իշխանը… Դերենիկ Դեմիրճյան
  5. պաշտպան, զորավիգ, աջակից ◆ Արտակը զգաց, որ ինքը պարտավոր էր այդ պահին զինակից կանգնել իր սպարապետին Դերենիկ Դեմիրճյան

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. դաշնակից, ուխտակից, մարտակից, ռազմակից, ռազմընկեր, դրոշակակից։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]