Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զ(ը)ն•գուն

Ստուգաբանություն

զնգացող, զնգոց հանող, հնչեղ ◆ Զրհապատը զնգաց զնգուն։ Ստեփան Զորյան
խոխոջուն, կարկաչուն (փխբ․) ◆ Ժայռի բացվացքի դուրս էր հորդում մի ուրիշ զնգուն աղբյուր։ Անահիտ Սեկոյան
եռուն, բորբոքուն (փխբ․) ◆ Եվ երբ փոքր հեռացան, լսվեց նրա զնգուն ծիծազը։ Դերենիկ Դեմիրճյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ звонкий (ru) ‎(zvonkij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։