Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր ՝ զ(ը)ն•գուն
զնգացող, զնգոց հանող, հնչեղ ◆ Զրհապատը զնգաց զնգուն Ստեփան Զորյան
խոխոջուն, կարկաչուն (փխբ․) ◆ Ժայռի բացվացքի դուրս էր հորդում մի ուրիշ զնգուն Անահիտ Սեկոյան
եռուն, բորբոքուն (փխբ․) ◆ Եվ երբ փոքր հեռացան, լսվեց նրա զնգուն Դերենիկ Դեմիրճյան
Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։
