զորաժողով

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [zɔɾɑʒɔˈʁɔv]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զօրաժողով

վանկեր՝ զո•րա•ժո•ղով 

Գոյական

1. զորք ժողովելը, հետևակ կամ հեծյալ ուժեր կազմակերպելը (հնց․)
2. զորակոչ, զորահավաք
3. զորք (հզվդ․) (հնց․)

Հոմանիշներ

1. տե՛ս զորահավաք

Արտահայտություններ

1. զորաժողով լինել - զորք ժողովել

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։