զուգակից
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zuɡɑˈkit͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զու•գա•կից
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
- զույգ` նման` հավասար հանդիսացող, հավասարակից ◆ Նրան զուգակից (սլանում էր) Պետրովը յուր նժույգ ձիով։ (Նար-Դոս) ◆ Աղքատությունը ◆ զուգակից է տգեղությանը։ (Նար-Դոս) ◆ Նա երկնքում բնակվող հրեշտակ չէ, որի զուգակիցը չկա իրականության մեջ։ (Լեո) ◆ Քույրս… իզուր կփնտրեր կատարելիության իր զուգակիցը։ Շեքսպիր ◆ Երկուսը մի հոգի, մի միտք դառած անբաժանելի զուգակիցներ են հանդիսանում մտավոր գործունեության մեջ։ (Լեո)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- կողակից
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։