զրկված, անմասն մնացած ◆Իմ դարդն էլ էն ա… որ աշխարքում ինձ նման խեղճ ու զուրկ չմնա։ Հովհաննես Թումանյան◆Բանվոր մշակ, աղքատ ու զուրկ ձեն տվեցին։ (Ավետիք Իսահակյան)
մի բանի պակասություն ունեցող, մի բան չունեցող ◆Նա զուրկ էր ազնիվ զգացումներից։
աղքատ ◆Տունն անշուք ու ամեն զարդ ու զարդարանքից զուրկ գտնելով մնաց ապշած։ (Ղազարոս Աղայան)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60էջ։
