Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զ(ը)•ր(ը)ն•գուն

Ստուգաբանություն

զրնգացող ◆ Արծաթե զանգը ավելի զրնգուն է։
զիլ ու հստակ ձայն հանող, հնչեղ ◆ Ի՜նչ անունդ - զրնգուն ձայնով բացականչեց Մուշեղը։ Սերո Խանզադյան
աղմկոտ, աշխատանքային եռուզեռի ձայներով լեցուն (փխբ․) (բնստ․) ◆ Այս այգաբացի երթը զրնգուն իմ բարձրաշառաչ երգն է ավետել։ Եղիշե Չարենց
զրնգոց (բնստ․) ◆ Զրնգուն խիդ։ (Նաիրի Զարյան) ◆ Երգում էր նա երգը խառնած հրանոթի զրնգունին: Եղիշե Չարենց

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ звенящий (ru) ‎(zvenjaščij), звонкий (ru) ‎(zvonkij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։