էակ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Գոյական

վանկեր՝ է·ակ 

  1. կենդանի կամ անձ ◆ Տեր ինքը լավին ողջ էակներից ընտրեց ու տարավ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Էակներն ամեն, մարդ թե անասուն, ձկներ ու թռչուն, ուտեն, լիանան։ (Ավետիք Իսահակյան)
  2. մարդ ◆ Պարսից արքունիում նա էակ չէր, այլ իր էր։ (Րաֆֆի) ◆ Մտածիր, Սամվել, որ վտանգի մեջ է և այն էակի կյանքը, որին դու սիրում ես։ (Րաֆֆի)
  3. հողածին ◆ Արդյոք էակ մեՙս, թե երկնից զվարթուն։ Պետրոս Դուրյան
  4. աստված է ◆ Բայց կա մի էակ, որ բոլորի տերն է։
  5. (նորբ․) շնչավոր արարած՝ մարդ, անձ
Հոմանիշներ[խմբագրել]

մարդ,արարած,անձ,անձնավորություն,շունչ,հողածին

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Այս նյութը բեկոր է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիբառարանին, ավելացնելով հարմար բացատրություն կամ ուղղել ընթացիկ բացատրությունը։

  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։