էներգիա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ է•ներ•գի•ա 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (ֆիզ․) նյութի հիմնական հատկություններից մեկը, նյութի շարժման չափը, շարժման հզորությունը` ուժը (ջերմության, լույսի, էլեկտրականության, մեխանիկական շարժման ձևով) ◆ Նոր հետազոտություններ են կատարվելու արևի էներգիան օգտագործելու ասպարեզում։ (Մամուլ)

◆ Մի զորություն, որը մղել է դեպի հերոսական մարտիրոսություն, դեպի աներևակայելի լարում հոգեկան ու յութական էներգիայի։ (Վահան Տերյան) ◆ Շովքաթը հպարտանում էր այդ երիտասարդներով, հիանում նրանց անսպառ էներգիայով։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Տիգրանը - այնքան ջերմություն ու էներգիա էր կուտակե իր մեջ։ Անահիտ Սեկոյան ։

  1. որևէ մարմնի, նյութի կարողութունը որևէ կարգի աշխատանք կատարելու կամ դրա համար անհրաժեշտ ուժի աղբյուր լինելու
  2. (փխբ․) եռանդ, կենսաուժ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Գործազոր, գործուժ, նյութուժ, զորուժ, ուժընթաց, զորընթաց

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. էներգիա տալ
    1. էլեկտրաէներգիա արտադրել
    2. որևէ բանի վրա ջանք՝ եռանդ գործադրել

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։
  • Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։