ընդարմանալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ընդ•ար•մա•նալ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. ցրտից մարմնի անդամների, հատկապես մատների ճկունությունը կորչել. կցել, կարկամել ◆ Կառապանը իր ընդարմացած մատներով հնազանդեցավ։ (Միսաք Մեծարենց) ◆ Ոմանք առավոտի զովից ընդարմացել և կարկամել էին։ (Ակսել Բակունց)
  2. թմրել, թմրած վիճակում լինել ◆ Սառը մածունը թարմացրեց հոգնածությունից ու շոգից ընդարմացած Ռուբենին։ Սերո Խանզադյան ◆ Եկար ժամանակ մի դիրքով նստելուց նրա ոտքերը ընդարմացել էին։ (Գարեգին Սևունց)
  3. կիսագիտակից վիճակի մեջ լինել, շշմել ◆ Թվում էր թեհաշմ է, ընդարմացել էև ոչինչ չի հիշում։ (Ակսել Բակունց) ◆ Կյանքին մեջ պատահած փոփոխություններին տակ ընդարմացած կմնար։ (Գրիգոր Զոհրապ)
  4. ուժը՝ լարվածությունը կորչել. թուլանալ ◆ Նրանց մկանների ուժը անոթությունից ընդարմացած է։ (Նար-Դոս)
  5. զարմանքից ապշել
  6. քնով բռնվել ◆ Ընդարմացած թեքվում էր դեպի մութաքեն։ Հովհաննես Թումանյան
  7. զգացումները մեռնել ◆ Հոգին մեռնի, սիրտն ընդարմացել էր։ (Մուրացան)
  8. չափազանց հիանալ ◆ Ընդարմացել էր գեղեցիկաղջկա դաշնահարությամբ։ (Մուրացան)
  9. (նորբ․) թմրել, անզգայանալ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. թմրել, անզգայանալ, փայտանալ, կարկամել, չորանալ, զմրել, փայտ դառնալ, փետանալ, պալարել, լարմանալ, , դմբակալել, զնգռել, խմրել, կռմել, ճմել, ճում ընկնել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։