Jump to content

թագաժառանգ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [tʰɑɡɑʒɑrɑŋɡ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թա•գա•ժա•ռանգ 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. թագի ժառանգորդը, թագավորի այն որդին, որ հոր մահից հետո պետք է թագին տիրանա՝ թագավոր դառնա ◆ Արարատում բնակվում էր թագավորը և թագաժառանգը միայն։ (Րաֆֆի)
  2. այն մարդը, որ իրավունք է ստանում թագավորի մահից հետո գահակալելու ◆ Այն ժամանակ Դրագան ստիպում է թագավորին՝ իր եղբորը նշանակել թագաժառանգ Սերբիայի։ (Անահիտ Սահինյան)
  3. թագավորի արու զավակներից յուրաքանչյուրը ◆ Մամիկոնյաններից էին ընտրվում հայոց թագաժառանգների դաստիարակները և նրանց սնուցող դայակները։ (Րաֆֆի)
  4. (փխբ․) (կտկ.) առջնեկ, ավագորդի ◆ Թագաժառանգս սաստիկ հիվանդ է։ Հովհաննես Թումանյան
◆ Եվ հրահատն իրոք պատմում էր զարմանալի բաներ, թե Բյուզանդիան թագաժառանգ Պապին արդեն ճանաչել է թագավոր։  Ստեփան Զորյան  ◆ Բյուզադիայի պալատի սպանիչ փափկության մեջ պահված էր թագաժառանգ որդին։  (Րաֆֆի) 

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. գահաժառանգ, թագավորաժառանգ, արքայաժառանգ, աթոռաժառանգ, ժառանգ (փխբ․), պայազատ (գրք․)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]