Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թա•լել

Ստուգաբանություն

Կարո՞ղ է արդյոք ծագել *ptəl- ձևից՝ *pet- «տապալել, թռչել, ընկնել» արմատից, որտեղից՝ թիռ, թռչել։

նետել, շպրտել, գցել ◆ Մեկն աջ թալեց ու մեկը ձախ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Տարեք թալեք էրդիսեն (Էմինյան ազգագրական ժողովածու) ◆ Դովլաթ կուշին կը թալեն, որ վեր գլխուն ինի, էն անեն թագավոր։ Ահ ◆ Աղչի, նստի ծամ էրի, նուռ մե թալիմ՝ համ էրե։ Բնս
Տիգրանակերտ՝ դնել
Մուշ, Ալաշկերտ՝ գցել, անցկացնել ◆ Թուրը թալես թևդ, գուրզն առնես ձեռդ, էրթա կռիվ անես կռապաշտի հետ, որ հայի հավատը չկորի։ Ահ ◆ Կապ թալեց կարսին, շալկեց։ Սասնա ծռեր
Մուշ՝ գցել, դնել (շինության հիմքը) ◆ Բերդի հիմ թալին պրծան։ Սասնա ծռեր
Մոկս՝ հարձակվել ◆ Կը կան թլին (կը գան կը հարձակվեն)։ Սասնա ծռեր
Խոտուրջուր՝ գզված բուրդը սանդերքի վրայից խավ-խավ հանել
Կիլիկիա, Մարաշ՝ հափշտակել

խոսք թալել Վան՝ - խոսք գցել ◆ Քան մը տակ մայտանի մեջկերթա կուգա Աջամն, խուսք կը թալի, ձեռ կը թալի, վիշապի թավուր կը բոռա։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
ճյուղեր թալել Վան՝ - ճյուղեր արձակել
ոլոր-մոլոր թալել - հիմար-հիմար խոսել, դատարկ-մատարկ դուրս տալ
սիրտը թալել Վան՝ - սիրտը տրոփել
ուրը թալել (մեկի) վուետը - Ուրմիա՝ - մեկից աղերսագին մի բան խնդրել, մեկին ծնկաչոք աղաչել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։