թաղանթ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tʰɑˈʁɑntʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թա•ղանթ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *tel- «հարթ, հարթ գետին, տախտակ» արմատից. հմմտ. հայերեն թաղիք, հին հնդկերեն tala «հարթություն, ձեռքի ափ, ներբան», հունարեն τηλια՝ «մաղի շրջանակ, տախտակամած», հին անգլերեն dīlle «տախտակ, հատակ», ռուսերեն по-толок «առաստաղ»։ Ավելի քիչ հավանական է *stel- «փռել» արմատից, որտեղից՝ հայերեն առաստաղ։

Գոյական

1. նուրբ հյուսվածք, որ պատում է մարմնի որևէ մաս կամ անջատում իրարից տարբեր գործարանները (կզմխս․) ◆ Իմ քարածաց աչվներուս սև թաղանթն անոսրացավ։ Սիամանթո ◆ Բջիջները կազմված են պրոպլազմայից, կորիզից և թաղանթից: (Դասագիրք)
2. այդ հյուսվածքի նման բարակ ծածկույթ, որով պատվում՝ փաթաթվում է մի բան, նուրբ բարակ պատյան՝ մաշկ (փխբ․) ◆ Նա ցույց էր տալիս ճակատի վրա բացված լայն վերքը, որի վրա արյունը թանձրացած մի կարմիր թաղանթ էր կապել։ Վրթանես Փափազյան ◆ Ներկի թաղանթ։ Լաքի թաղանթ։
3. մարմին, որ սահմանափակված է երկու մակերևույթներով, որոնց միջև եղած հեռավորությունը զգալիորեն փոքր է մարմինը բնորոշող մյուս չափումներից (մեխ․)

◆ Երշիկները սովորաբար փաթաթվում են թաղանթով: ◆ Բառային կազմը հնարավորություն է տալիս լեզվական նյութական թաղանթով ձևավորել տքերն ու հաղորդել ուրիշներին։ (Դասագիրք)

1. նուրբ թիթեղիկ կամ հյուսվածք, որ առաձգական տատանումներ առաջ բերելու հատկություն ունի
2. որևէ բանի մակերեսին գոյացած բարակ շերտ կազմող ծածկույթ ◆ Կահույքի լաքե թաղանթ:
3. (փխբ․) որևէ բանի նյութական ձև ◆ Առանց լեզվական թաղանթի մերկ մտքեր չկան։
4. (գյուղտնտ․) (անտառ․) պտղապատյան

Հոմանիշներ

1. նրբամաշկ
2. տե՛ս մեմբրան

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ membrane, film, cuticle գերմաներեն՝ membran դանիերեն՝ membran թուրքերեն՝ zar իսպաներեն՝ membrana իտալերեն՝ membrana հոլանդերեն՝ membraan հունարեն՝ μεμβράνη շվեդերեն՝ membran պորտուգալերեն՝ membrana ռուսերեն՝ оболочка (ru) ‎(oboločka), плёнка (ru) ‎(pljónka), перепонка (ru) ‎(pereponka), плёва (ru) ‎(pljóva), мембрана (ru) ‎(membrana) վրացերեն՝ გარსის ֆրանսերեն՝ membrane, enveloppe

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։
• Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։