թաղիք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թա•ղիք 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Մակբայ

  1. (նորբ․) բրդից կամ մազից լմելով պատրաստված խիտ և հաստ կտոր◆ Մինը մյուսի վրա ծալած դարսած էին գեղեցիկ կապերտներ, գորգեր, սփռոցներ և նախշուն թաղիքներ։ (Րաֆֆի)
  2. մամլած բարդից պատրաստվող հովվական անթև կապա ◆ Եվ մենք փաթաթվելով մեր յափնջիների ու թաղիքների մեջ միամիտ սրտով քուն մտանք։ (Ավետիք Իսահակյան)
  3. մամլած բրդից պատրաստված տապճակ ◆ Սեմին նստած էր նրա կինը՝ խճճված մազերը թաղիք դարձած՝ կպած գլխին։ (Անահիտ Սահինյան)
  4. բուսյի վրա թաղիքաձև խավ (բսբ․)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. կաճ, կառն (հնց․), թաղ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. թաղիք գցել, դնել - թաղիք պատրաստել
  2. թաղիք դառնալ - թաղկել, խճճվել

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։