Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ թաւալել

վանկեր՝ թա•վա•լել

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

մի բան ինքն իր վրա պտտեցնելով գետնի վրա շարժվել, գլորելով շարժել ◆ Կը թավալեր արևն իր գունդն ոսկյա։ (Ռուբեն Սևակ) ◆ Մեկը պաշտպան կեցած լուր հավատո հիմունքներուն, մի ուրիշը թավալել կուզե նորա հիմնաքարը։ (Ջիվանի)
ցած նետել, վայր գցել, տապալել ◆ Հայերի նետերը… հետևում էին նրանց և թավալում շատերին ավազուտի մեջ։ (Մուրացան) ◆ Նա բռնեց մեկի ոտներից և թավալեց գետնին։ (Շիրվանզադե)
հոսեցնել ◆ Եվ թավալում է առուն ալյակներ դեպի մեծ ծովը։ Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Կարկաչահոս աղբյուրն այնտեղ թավալում է մարգարիտ։ Շահազիզ
թավալվել ◆ (Պեգասը) անհոգությամբ խմելիս է եղել նույն աղբյուրի ջրից կամ թավալելիս փափուկ կանաչկուտի վրա։ (Ղազարոս Աղայան)
պտտվել, շրջան գործել ◆ Արևի գունդը, վաղ առավոտից մինչև ուշ երեկո թավալում է մեր անամպ կապուտ երկնքում։ (Անահիտ Սահինյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ валять (ru) ‎(valjatʹ), вывалять (ru) ‎(vyvaljatʹ), валить (ru) ‎(valitʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։