թավուտ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ թաւուտ

վանկեր՝ թա•վուտ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. խիտ թփերով ու մացառներով պատված տեղ, թփուտ, մացառուտ ◆ Տարիներ շարունակ թավուտները մնացել են սաղարթախիտ։ (Ակսել Բակունց) ◆ Անտառը կանչում է նրան, ընկերների ազատ վազքն է տեսնում նա մթին թավուտների մացառուտ ժայռերն ի վեր։ (Ավետիք Իսահակյան)
  2. անտառի մեջ խիտ բուսականությամբ պատված տեղ ◆ Սաբու գյուղում այդ հնօրյա հավատքը մնացել է, ինչպես անտառի կուսական թավուտ։ (Ակսել Բակունց) ◆ Նա… մտնում էր թփերի ամենախճճված թավուտների մեջ նրա համար նորանոր պտուղներ գտնելու համար։ (Րաֆֆի) ◆ Սակայն Մթնաձորում այժմ էլ թավուտ անտառներ կան։ (Ակսել Բակունց)

◆ Բլբուլն թառեր թավուտ թփին։ Պետրոս Դուրյան ◆ Սառը ջրով ձեռքս, երեսս լվացի, հանգսացա ծառի թավուտ ստվերումը։ Ռափայել Պատկանյան ◆ Հրդեհելով նայվածքն հոնքերը թավուտ, կը հառի շեշտ դեմ կանաչ հովիտին։ (Դանիել Վարուժան)

  1. (գյուղտնտ․) (անտառ․) բարձր խտության և լրիվության անտառամաս

Ածական

  1. խիտ, ծառախիտ
  2. տերևախիտ, սաղարթախիտ
  3. տե´ս թավոտ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե´ս մացառուտ
  2. սաղարթախիտ
  3. բրդոտ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։