թեթևամիտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tʰɛtʰɛvɑˈmit]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թե•թե•վա•միտ 

Ածական

1. առանց բավականաչափ կշռադատելու գործող՝ մի բան անող կամ ասող, ոչ լուրջ ◆ Դուք շատ եք զբաղվում այդ թեթևամիտ բանաստեղծով։ (Վահան Տերյան) ◆ Նա մի երիտասարդ էր, մոտ քսան ու հինգ տարեկան այն թեթևամիտ երիտասարդներից մեկը, որ աճում, բարձրանում են՝ միշտ տղա մնալով։ (Րաֆֆի)
2. առանց բավականաչափ կշռադատելու կատարվող՝ ցուցաբերվող, չմտածված ◆ Մուրճի բանաստեղծները չափազանց թեթև երկունք են երևան բերում և…թեթևամիտ վերաբերմունք դեպի արվեստը։ (Ցոլակ Խանզադյան)
3. թեթևսոլիկ ◆ թեթևամիտները կըսեն, ֊ինչ գործունյա մարդ։ Հակոբ Պարոնյան

Հոմանիշներ

1. ծանծաղամիտ, թեթևսոլիկ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։