թեփ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թեփ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Քիչ հավանական է բխեցումը հնդեվրոպական *(s)teb(h)/p(h)- «սյուն, բուն, թուփ, խուրձ, փունջ, ոտք դնել» արմատից՝ *tephu > թեփ. հմմտ. հին ֆրիզերեն stapul «ատամնածայր», հին հնդկերեն stabd/a «ամուր, պինդ», հին իսլանդերեն stapi «բարձր սեպաժայռ», հին վերին գերմաներեն stambal «կտոր, բեկոր»։ Այս ստուգաբանությամբ թափ և թեփ արմատները ստուգաբանորեն կապված են, բայց իմաստով հեռու են։

Գոյական

  1. հատիկա-ընդեղեն պտուղների ու սերմերի արտաքին նուրբ կեղևը, որ աղալուց՝ ծեծելուց մաքրելուց դուրս է գալիս
  2. հացահատիկի աղալուց այդ կեղեվից գոյացած ալյուրանաման մանրուքը, որ օգտագործվում է իբրև անասնակեր
  3. նյութի մանր՝ փոշենման մանրուքը, որ գոյանում է սղոցելո՝ քերելու հետևանքով
  4. մաշկի և մաշկային ճարպի եղջերային բջիջներ, որոնք կուակվում են գլխի վրա՝ մազարմատների մոտ
  5. մաշկի մեռած բջիջներից գոյացած կեղևանք, քերքեշ
  6. որոշ ծաղիկների նուրբ կամ կոշտ պատյան, որ թափվում է ծաղկի բացվելուց
  7. թիթեռների թևերը պատող փոշենման ծածկույթ
  8. ձյան փաթիլ
  9. որևէ բանի հետ խառնված կեղտ՝ աղբ
  10. մարմնի վրա սպիտակ՝ ոչ բորի քոս
  11. որոշ կենդանիների մաշկը պատող ոսկրային թիթեղիկները՝ թեփը
  12. յուղատու բույսերի սերմերի մնացորդը՝ յուղը քամելուց հետո, կոպտոն
  13. (խոհր․) բուսական, հիմնականում հացազգի հատիկների վրայի բարակ կեղև, համարյա չմարսվող

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. մաղուցք
  2. գլխանք, կեղևանք
  3. ձկնաթեփուկ, փյուղ
  4. թեփուր, թեփ
  5. քոս
  6. կոպտուն, ճռճեմ
  7. քուլա, ձյունահատ
  8. քուլա պոխ (հզվդ․)
  9. քուլա, թաթուլ
  10. ծվեն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. թեփը բռնել՝ կապել-թեփակալել
  2. թեփ դառնալ-խիստ նիհարել
  3. թեփ տալ-թեփը թափել, քոսից և այլ հիվանդություններից բուրդը թափել
  4. թեփ տված աղվես-չափազանց նիհարած մարդ
  5. թեփի նման վեր տալ-առատ պտուղ բռնել

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։