թու

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tʰu]

վանկեր՝ թու 

Ձայնարկություն

1. թքելու գործողության ձայնանմանություն ◆ Մին ել են տեսա կում արավ ու մարդի պես երեսիս մի մեծ թքեց-թու: Հովհաննես Թումանյան ◆ թու հա թու, թու հա թու, մարդի նման թքոտում է։ ՀԹ
2. զզվանքի՝ գարշանքի՝ տհաճուցյան բացակայություն
3. զայրույթի և անհարգանքի բացականչություն ◆ Թու ձեր գեղին, միջի մարդին, ձեր նամուսին, ձեր ադաթին։ Հովհաննես Թումանյան
4. ափսոսանքի բացականչություն

Արտահայտություններ

1. թու անել, թքել ◆ թու չեն անիլ… աստված կկանչի քեզ, եկրյուղած աստծո տատը։ (Ակսել Բակունց)
2. ես նրա վրա թու չեմ անի-նա ինչ է որ, նրան արհամարում եմ

Թարգմանություններ

անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ тьуф (ru) ‎(tʹuf), фу (ru) ‎(fu), фи (ru) ‎(fi) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ Աղբյուրներ Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։