թուշ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թուշ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *turs-` *tēu- «ուռչել» արմատից. հմմտ. հայերեն թուռ, թուրծ «այտ, թուշ»։

Գոյական

  1. այտ ◆ Վարդի գույնը թշերն օծեց։
  2. (փխբ․) առարկայի փափուկ և ուռուցիկ մաս՝ կողմ ◆ Տանեցիք ու հարևանները եկան մինչև գյուղի ծերը, Գիքորի թշերը պաչեցին ու ճամփա դրին։ Հովհաննես Թումանյան
  3. պտղի մի կողմը՝ կեսը ◆ Ու նրա թուշը ոնց որ կարմրած ծիրանի թուշը: Գրքերից ◆ Թշերից արյուն ու լույս է կաթում։ Սերո Խանզադյան ◆ Կերթամ Շորագյալ. թուշ իմ ծանոթ Ղադաքոնց Մկոյի տունը։ Հովհաննես Թումանյան
  4. երբեմն այսպես է կոչվում վրացերանի բարբառներից մեկը
  5. (նորբ․) երես,այտ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. այտ, թուրծ
  2. (բրբ․) պլտուղ, բլդուղ
  3. (լեզվբ․) տե՛ս բաց

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։