թռչել
Հայերեն
Բայ
- ՄՀԱ՝ [tʰrt͡ʃʰɛl]
Արտասանություն
[խմբագրել]վանկեր՝ թ(ը)ռ•չել
- թևերի օգնությամբ օդով գնալ, մի տեղից մյուսը փոխադրվել ◆ Թռչունները թռչում են։
- մեխանիկական ուժով օդի միջև տեղափոխություն կատարել ◆ Սավառնակը ամպերից վերև է թռչում:
- անցնել օդի միջով որոչ արագությամբ, ճանապարհ կտրել ◆ Սավառնակը թռչում էր ժամում հազար կիլոմետր։
- որևէ ուժի օգնությամբ օդով սլանալ ◆ Աջուձախ կենդանիներ են թռչում: (Գրական թերթ)
- արագ և աննկատելիորեն անցնել (փխբ․)
- արագորեն ընթանալ, ուժգին հոսանքով շարժվել, սուրա ◆ Թռչում է քամին… սրբում–տանում է ամեն ինչ իր հետ…(փխբ․)
- արագավազ ընթանալ, վազել, սլանալ ◆ Տղան իսկույն թռավ տուն ու ետ եկավ։ (փխբ․)
- ցատկել, ոստյուն գործել ◆ Մարզիկը 5 մ թռավ: (փխբ․)
- ցատկելով վերևից ներգև կամ ներգևից վերև ցատկել ◆ Տղան ճարպկորեն թռավ վերև։
- նստած կամ կանգնած տեղից շեշտակիորեն պոկվել ◆ Սահակը խայթվածի պես թռավ անկյունը։
- օդի մեջ դեպի վերև նետվել, բարձրանալ ◆ Բահից հողը երկինք էր թռչում։ (Ա. Նավոյի)
- գնալ, հեռանալ, անհետանալ ◆ Ձեր բալեքը, ընկերները… մեր սրտերն ելան ու թռան։ (Ավետիք Իսահակյան)
- մի բանից պոկվելով, բխելով շեշտակիորեն այս ու այն կողմ նետվելով, ցայտել ◆ Պայտերից կայծակ էր թռչում:
- պաշտոնից հանվել, ընկնել ◆ Այս վարիչն էլ թռավ:
- նետվել դեպի դուրս, թափով դուրս գալ ◆ Առանց մի խոսք ասելու տանից թռավ փողոց։
- կորչել, անհետանալ, չքանալ ◆ Քթի տակից ճամպրուկը թռավ: (փխբ․)
- ձգտել, մի բանի ետևից ընկնել ◆ Ուր՞ ես թռչում խև դև սիրտ, հազար բանի ետև սիրտ։Հովհաննես Թումանյան (փխբ․)
- արագորեն տարածվել, հռչակվել (լուրի, բամբասանքի և այլն մասին) (փխբ․)
- խոտի, բանջարի քաղի ժամանակ անցնել, դահանել (ժղ․)
- բերանից թռչել (գաղտնիք, անհայտ խոսք և այլն) (հզվդ․)
- դիմել, երևակայությամբ, մտքով, հոգով դիմել, ճախրել, սավառնել ◆ Ու, թևերն ահա փռած տիրաբար, թռչում է ոգիս, թռչում դեպի տուն։ Հովհաննես Թումանյան (փխբ․)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- թռնել, սավառնել, խոյանալ, ճախրել, սուրալ, թևածել, թևել, թևահանել, թևանալ, թևապարել, թևարկել, թևին անել (հնց․)
- ցատկել, ոստնել
- վերանալ, հեռանալ, գնալ, անցնել (փխբ․)
- ցնդել, գոլորշիանալ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Թարգմանություններ | |
| Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։