Հայերեն

թռչուն

թութակ

ճնճղուկ

ՄՀԱ: [tʰrtʃʰun]

Գոյական

վանկեր՝ թ(ը)ռ·չուն

բարձրակարգ ողնաշարավոր կենդանի, որի առջևի վերջավորությունները վերածվել են թևերին և մարմինը համարվել է թռչելուն։
ընտանի հավք (հավ, բադ)
ուտելի վայրի և ընտանի հավքն իբրև մսամթերք։
(փխբ․) Անխելք թեթևամիտ մարդ։
մետաղադրամի այն կողմը, որի վրա նկարված է զինանիշը, պետանիշը և այլն։

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ bird արաբերեն՝ طير գերմաներեն՝ Vogel դանիերեն՝ fugl էսպերանտո՝ birdo իսպաներեն՝ ave իտալերեն՝ uccello հոլանդերեն՝ vagel հունարեն՝ πουλί, πτηνό շվեդերեն՝ fågel պորտուգալերեն՝ pássaro ռուսերեն՝ птица (ru) ‎(ptica) վրացերեն՝ ფრინველი, ჩიტი ֆրանսերեն՝ oiseau

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։