Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թե•վա•բախ

Ստուգաբանություն

թևերն իրար բախող, թևերով օդին հարվածող ◆ Թևաբախ սուրա դու հոն։ (Միսաք Մեծարենց)
տե՛ս թևաբախում ◆ Սրտեն զարնված թռչունի մը պես թևաբախ եկեր ինքզինքը նետեր էր առաջնորդարանը։ Ռուբեն Զարդարյան

Բաղադրյալ բառեր
թևաբախել թևաբախություն թևաբախում

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։