ժլատություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʒlɑtutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ժլատութիւն
վանկեր՝ ժլա•տութ•յուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- ժլատ լինելը, ժլատի հատկությունը ◆ Դու մեղադրում էր հորը՝ աշխատավորներին հարստահարելու, ագահության և ժլատության մեջ։ (Շիրվանզադե)
- չափավորություն, զսպվածություն ◆ Ժողովրդական լեզուն էներգիայի տնտեսության խնրում հասնում է ծայրահեղ ժլատության: Հովհաննես Թումանյան
- աղքատիկություն ◆ Շատ բաներ ստեղծելու մեջ բնությունը ժլատություն է հանդես բերում։
- որևէ բան ստեղծելու՝ արտադրելու մեջ ոչ առատաձեռն
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- ագահություն, կծծիություն, գծուծություն, կցիություն, մանրակծծիություն, մանրակծիծություն, ռիշտություն, (ժղ․)՝ աչքածակություն, ծակաչքություն, (հնց․)՝ գծծանք, ճղճիմություն, քցիպություն, ջհուտություն
- (բրգ․) բարոյական հաըկություն, որ բնութագրում է սեփականության, առարկայի հանդեպ հատուկ վերաբերմունքը երբ այն դիտվում է որպես գանձ, նրա պահպանումը դառնում է ինքնանպատակ, հանուն որի մոռացության է մատնվում նրա օգտակար կոչումը որպես սպեռման առարկայի և զոհաբերվում են մարդու շահերը և պահանջմունքները (իր սեփական և մյուս մարդկանց)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]# ժլատանալ # որևէ բանի մեջ իրեն սահանափակել՝ չափավորել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։