ժողովածու
Հայերեն
Գոյական
- ՄՀԱ՝ [ʒɔʁɔvɑˈt͡su]
վանկեր՝ ժո•ղո•վա•ծու
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]- զանազան կարգի ստեղծագործությունների, հատվածների և այլն ընտրությամբ հավաքված նյութեր պարունակող գիրք ◆ Լույս է տեսել Պետրոգրադում Հայոց գրականության ժողովածուն: Հովհաննես Թումանյան ◆ Սա այն Մինասյանն է, որի ժողովրդական բանահյուսությունների ժողովածուն անցյալ օրը կարդում էինք միասին։ (Նար-Դոս)
- միատեսակ կամ իրար հետ կապ ունեցող առարկաների հավաքածու, ◆ Միջատների ժողովածու, ցուցանմուշների ժողովածու: ◆ Մեծ մասամբ սրբության ժողովածուներ և նախնի գահակալների ժառանգած թանկագին իրեր էին։ (Մուրացան)
- միևնույն հեղինակի, մասին հավաքված ու հրատարակված երկերի ամբողջությունը ◆ Երկերի ժողովածու: ◆ Դա խմբագրական առաջնորդ չէ, այլ հայհոյանքների մի ժողովածու: (Մուրացան)
- (հրտ․) տպագրական երկ, որը պարունակում է տարրեր հեղինակների կամ մեկ հեղինակի մի քանի ինքնուրույն աշխատություններ, որոնք սովորաբար գրված են լինում առնչակից, կամ հարակից, թեմաների շուրջը, բայց որևէ գիտության սիստեմատիկ շարադրանք չեն կազմում
Հոմանիշներ
[խմբագրել]հավաքածու, ծաղկաքաղ, հատընտիր, փունջ, հասկաքաղ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։