իդիոմ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [idiˈɔm]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ի•դի•ոմ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
< идиом < ֆր. idiome լեզու, բարբառ < հուն. idoma յուրահատուկ արտահայտություն
Գոյական
- տվյալ լեզվին հատուկ դարձվածք, որի իմաստը չի նույնանում իր բաղադրիչների՝ անկախորեն ունեցած իմաստների հետ, առանձնահատուկ արտահայտություն ◆ «Ձեռ առնել», «Աչքի յուղ թռցնել», «Գլխի ընկնել» իդիոմներ են։
- (լեզվբ․) մեծ մասամբ միայն տվյալ տվյալ լեզվին բնորոշ այն չտրոհվող բառակապակցությունները, որոնց տարրերը, տվյալ կապակցության մեջ զրկվելով իրենց անկախ իմաստից, միասնաբար արտահայտում են մի նոր իմաստ օր․՝ աչքդ լույս, աչքը ջուր դառավ, տախտակը պակաս
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
- Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։