իներցիա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [inɛɾt͡sʰˈjɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ի•ներ•ցի•ա
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]<инерция<լատ․ inertia անգործունեություն
Գոյական
- (ֆիզ․) մարմնի հատկությունը՝ հանգստի վիճակը պահպանելու կամ ուղղագիծ համաչափ շարժման վիճակը շարունակելու, քանի դեռ որևէ արտաքին ուժ այդ վիճակից նրան չի հանում ◆ Կինը սաստիկ ճչաց, իներցիայով առաջ վազեց մի քանի քայլ էլ, և փռվեց գետնին երեսի վրա։ (Նար-Դոս)
- (փխբ․) մտավոր կամ բարոյական գործունեության՝ եռանդի բացակայությունը, հուլություն
- սովորույթ, բնական մղում ◆ Հին ձևը կարող է դեռ երկար ժամանակ գոյություն ունենալ, նա իներցիայի մեծ ուժ ունի և դիմադրում է փոփոխություններին։
- ըստ սովորության, առանց գործուն միջամտության, մեքենայորեն
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։