Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ին•քնա•բեր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ինքն իրեն առաջ եկող, ինքն իրեն բխող ◆ Այնքան կատարյալ էր քո սերը, որ խոսքերդ ինքնաբեր թափվում էրին քո շրթունքներից։ ◆ Բարերարության արժքը կկրկնապատկեր այնքան համեստ ու այնքան ալ ինքնաբեր եղանակով մը։ «Երևանյան օրեր»
ինքն իրեն առաջ եկած կամ ստացված բերք` պտուղ
տե՛ս ինքաբերաբար
ինքնուրույ, ազատ ◆ Խիստ հսկողության տակ էի մեծցած առանց կարենալու ինքնաբեր շարժում մը ընել։ ՉՍ
անմտածված, ակամա ասված ◆ Իրավունքի կոպիտբառեր ինքնաբեր, զոր կապուտցած իրենց շրթունքը թափեր։ (Ռուբեն Սևակ)
կանխամտածված, կանխորոշված ◆ Եվ մերձենում էր առանց ինքնաբեր որոշման։ (Շիրվանզադե)
ինքնաբերաբար, ակամա◆ Խոսակցելով ինքնաբեր գնացին։ Ստեփան Զորյան ◆ Դավիթ իշխանը ձին խթանեց ինքնաբեր և առաջ անցավ։ Ստեփան Զորյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ spontaneous, involuntary, knee գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ самопроизвольный, непроизвольный (ru) ‎(samoproizvolʹnyj, neproizvolʹnyj), самопроизвольно, непроизвольно (ru) ‎(samoproizvolʹno, neproizvolʹno), непреднамеренный (ru) ‎(neprednamerennyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։