Jump to content

ինքնագիտակցություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑɡitɑkt͡sʰutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•գի•տակ•ցութ•յուն 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. ինքն իրեն գիտակցելը, իր էությունը գիտակցելը, իր յուրահատկությունների՝ հասարակական կյանքում ու հասարակության մեջ ունեցած դերի ըմբռնում ◆ Հայրենի երկրի պաշտպանության նշանաբանը ստիպեց մարդկանց մտածել խղճի, ազատության, ազգային ինքնագիտակցության մասին։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Ուսանողական ընկերությունների… նպատակն էր նպաստել հայ ժողովրդի ինքնագիտակցության զարգացմանը։ (Դասագիրք)
  2. (բրգ․) մարդու՝ իրեն որպես անհատի և մարդկանց հետ համատեղ հասարակական գործունեության մեջ իր տեղի գիտակցումը
  3. (փիլ․) մարդու կողմից իր առանձնացումը օբյեկտիվ աշխարհից, աշխարհի նկատմամբ իր հարաբերության, իր, որպես անձնավորության, գիտակցումը, իր արարքների, գործողությունների, մտքերի ու զգացմունքների, իր ցանկությունների ու շահերի գիտակցումը

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. (հատուկ կրթ․) անձի կողմից իր անհատականության ճանաչումն է
  2. ինքնաճանաչություն

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. ինքնագիտակցության գալ - հասնել, գիտակցել

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։
  • Զաքարյան Ս․, «Հատուկ կրթության» հասկացությունների անգլերեն-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2007 — 56 էջ։
  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։