ինքնավարակում
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑvɑɾɑˈkum]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ինք•նա•վա•րա•կում
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
հուն. autos + լատ. inficere` «վարակել»
Գոյական
- (բժշկ․) ինքն իրեն վարակելը՝ վարակվելը այն մանրէներից, որոնք նորմալ պայմաններում ապրում են տվյալ անհատի մաշկի ու լորձաթաղանթների վրա կամ ծածուկ վիճակում մնում են զանազան գործարանների ու հյուսվածքների մեջ՝ որևէ վարակիչ հիվանդություն կրելուց հետո
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։