ինքնատիպ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑˈtip]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ինք•նա•տիպ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
- իրեն հատուկ տիպն ունեցող, յուրահատուկ, ինքնահատուկ, ինքնաբնույթ◆ Բակունցը գրականության մեջ մտավ հասուն և ինքնատիպ արվեստով։ (Մամուլ)
- տե՛ս ինքնատպագիր
Գոյական
- ինքնատպագիր առանձնատիպ
- ինքնատպագիր նկար` գծագիր և այլն
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- ինքնատեսակ, ինքնահատուկ, ինքնօրինակ, յուրահատուկ, յուրատիպ, յուրօրինակ, յուրաբնույթ, ինքնաբնույթ, յուրատեսակ, յուրակերպ, ուրույն, հատկանշական, բնորոշ, ինքնագույն
- տե'ս ինքնատպագիր
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։