Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•տիպ

Ստուգաբանություն

իրեն հատուկ տիպն ունեցող, յուրահատուկ, ինքնահատուկ, ինքնաբնույթ◆ Բակունցը գրականության մեջ մտավ հասուն և ինքնատիպ արվեստով։ (Մամուլ)
տե՛ս ինքնատպագիր

ինքնատեսակ, ինքնահատուկ, ինքնօրինակ, յուրահատուկ, յուրատիպ, յուրօրինակ, յուրաբնույթ, ինքնաբնույթ, յուրատեսակ, յուրակերպ, ուրույն, հատկանշական, բնորոշ, ինքնագույն
տե'ս ինքնատպագիր

Բաղադրյալ բառեր
ինքնատիպային ինքնատիպորեն ինքնատիպություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ самобытный (ru) ‎(samobytnyj), оригинальный (ru) ‎(originalʹnyj), своеобразный (ru) ‎(svojeobraznyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։