Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նար•ժան

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

իր արժանիքը գիտեցող և հարգող
ինքն իրեն արժանի, իր կոչմանը` սկզբունքին արժանի ◆ Բայրոնը մեռավ մոլեգին մարտում, իր հայրենիքից հեռու արտաքսված, Միշտ հալածական հավիտյան անտուն, բայց միշտ ինքնարժան, Միշտ մարդ ու աստված։ (Նաիրի Զարյան)
ինքն իրեն հավատարիմ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։