ինքնիշխան

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Արտասանություն

ՄՀԱ: []

Ածական

վանկեր՝ ինք-նիշ-խան 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

  1. անձնիշխան, ազատ կամքի տեր, ինքն իր գլխի տեր
  2. հրամայելու, կարգադրելու անսահմանափակ իրավունք ունեցող ◆ Նա մի քիչ իրեն զսպված է պահում, առաջվա պես գյուղում ինքնիշխան չի։ (Ակսել Բակունց) ◆ Նա մեր տան ինքնիշխան տերն ու տնօրենն է։
  3. ինքնիշխանության հատուկ, ինքնիշխանական ◆ Անկախ, ինքնիշխան, իր անսահման ազատությունը ինչ բանի գործածելու շվարած այս կինը… ոչ ոք գտած էր։ (Գրիգոր Զոհրապ) ◆ Շատ լավ գիտի այդ ինքնիշխան կինը։ (Պերճ Պռոշյան)
  4. ինքնագլուխ ◆ Ժողովրդի վրա ծանրանում է երկու տեսակ հարկատվություն՝ մինը տաճկաց կառավարությանը, մյուսը քուրդ, կամ թուրք ինքնիշխան բռնակալներին։ (Րաֆֆի)
  5. անսահմանափակ իշխանություն ունեցող, ինքնակալ ◆ Գնա ինքնիշխան այդ անգութի մոտ և ասա նրան, որ սիրուց բացի սիրտս չի ուղում ոչ մի պատասխան։ Շեքսպիր
  6. անսահմանափակ իրավունքներ բանեցող ◆ Նա մի քիչ իրեն զսպված է պահում, առաջվա պես գյուղում ինքնիշխան չէ (Ակսել Բակունց)
  7. ինքնուրույն, ազատ, անկախ ◆ Ժողովուրդների ազատ, ինքնիշխան կյանքն է փառաբանում Աբովյանը։ (Դասագիրք) ◆ Աստված մարդուն ազատ, ինքնիշխան ստեղծեց։ Հակոբ Պարոնյան
  8. քմահաճ, կամայական ◆ Կնոջ մը ինքնիշխան ծեքծեքումներ ունի ◆ Աշխարհը կարծես քաոսի մեջ էր, ուր բնությունը սանձարձակ ու ինքնիշխան՝ բռնադատում էր, ավերում։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  9. համարձակ, անկաշկանդակ
  10. տնտեսապես ոչ կախյալ, ապահով ◆ Մեքենայագետի չափ նա անկախ և ինքնիշխան է, գյուղատնտեսի չափ ապահովված առողջության կողմից։ (Մուրացան)
  11. միահեծան, իբրև տեր ու տնօրեն ◆ Մոռուտներում ինքնիշխան թագավորում է արջը։ Հովհաննես Թումանյան
  12. ինքն իր վրա իշխանություն ունեցող, ինքն իր տերը հանդիսացող, իր տերը ◆ Նա ինքնիշխան չէ։ Նա իրավունք չունի սեփական կյանքի վրա։ (Շիրվանզադե) (հզվդ․)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
  1. ինքնագլուխ, ինքնակամ, ինքնատեր, անձնիշխան, անձնակամ, անձնտեր, ազատակամ, ինքնահրաման
  2. ինքնավար, ինքնօրեն, անկախ, ձերբազատ
Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]