իրականություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ի•րա•կա•նութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. իսկական եղելություն, իրականը՝ ինչպես որ եղել Է՝ կա, իրողություն◆ Սիրում եմ երբեմն երբ ծանրանում է հոգուս վրա տգեղ իրականությանը։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
  2. մարդկանց գոյության, օբյեկտիվ պայմանների ամբողջությունը◆ Բագրատյանը քիչ առ քիչ կտրվում էր հայ իրականությունից, հայ կյանքի հոգսերից։ Վերֆել
  3. ճշմարտություն◆ Ողական ամրոցին մի խաղաղություն էր իջել ու ծածկել ողբերգական իրականությունը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  4. հասարակական կյանք՝ միջավայր։ Մեր իրականության մեջ Էլ դեռ արատասավոր շատ բան կա։◆ Մացակը թաքցրեց իրականությունը։ (Նաիրի Զարյան) ◆ Այդ ցնորքը իրականության է կլիներ, եթե պարծենկոտությունը, եթե անսանձ պոռտկախոսությունը քաջություն համարվեր։ (Րաֆֆի) ◆ Այն էր երազ, այն էր խաբեություն, իսկ այս իրականություն է, պարզ, անհերքելի իրականություն։ (Շիրվանզադե) ◆ Դու իրականության թագավորին ի՞նչ վատություն ես արել։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Քրոջ ցավալի պատմությունը նրա բորբոքված երևակայության մեջ իրականության ցավ։ (Րաֆֆի)
  5. այն, ինչ ռեալ կերպով գոյություն ունի և զարգանում է, պարունակում է իր սեփական էությունն ու օրինաչափությունն իր մեջ, ինչպես և պարունակում է իր մեջ իր սեփական գործողության և զարգացման արդյունքները

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. եղելություն, իրողություն, իրավորություն։ Իսկություն, ճշմարտություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։