իսկական եղելություն, իրականը՝ ինչպես որ եղել Է՝ կա, իրողություն◆Սիրում եմ երբեմն երբ ծանրանում է հոգուս վրա տգեղ իրականությանը։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
մարդկանց գոյության, օբյեկտիվ պայմանների ամբողջությունը◆Բագրատյանը քիչ առ քիչ կտրվում էր հայ իրականությունից, հայ կյանքի հոգսերից։ Վերֆել
ճշմարտություն◆Ողական ամրոցին մի խաղաղություն էր իջել ու ծածկել ողբերգական իրականությունը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
հասարակական կյանք՝ միջավայր։ Մեր իրականության մեջ Էլ դեռ արատասավոր շատ բան կա։◆Մացակը թաքցրեց իրականությունը։ (Նաիրի Զարյան)◆Այդ ցնորքը իրականության է կլիներ, եթե պարծենկոտությունը, եթե անսանձ պոռտկախոսությունը քաջություն համարվեր։ (Րաֆֆի)◆Այն էր երազ, այն էր խաբեություն, իսկ այս իրականություն է, պարզ, անհերքելի իրականություն։ (Շիրվանզադե)◆Դու իրականության թագավորին ի՞նչ վատություն ես արել։ Հովհաննես Թումանյան◆Քրոջ ցավալի պատմությունը նրա բորբոքված երևակայության մեջ իրականության ցավ։ (Րաֆֆի)
այն, ինչ ռեալ կերպով գոյություն ունի և զարգանում է, պարունակում է իր սեփական էությունն ու օրինաչափությունն իր մեջ, ինչպես և պարունակում է իր մեջ իր սեփական գործողության և զարգացման արդյունքները
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468էջ։
